Ορισμένα μυστικά κάθε άλλο παρά μυστικά είναι, αρκεί να τα παρατηρήσει κανείς προσεκτικά. Αυτό μπορεί να σου συμβεί και με το εικονογραφημένο βιβλίο της Jutta Bücker «O Ζορίλλας» που αφηγείται την ουσία της ιστορίας του ήδη από το εξώφυλλό του. Πάντως, αρχικά χτυπά στο μάτι το ανήκουστο κόκκινο στο οποίο βυθίστηκε το εξώφυλλο. Επικίνδυνο. Ένα μαύρο γουνοφόρο ζώο στέκεται εκεί στη γωνία μιας στοάς, ρίχνει μια ματιά γύρω του, κι εμείς βλέπουμε τα ζώα, μικρά μεγάλα, να κρύβονται από τον ξένο σε μια καμάρα. Προφανώς τον κατασκοπεύουν. Οι κάτοικοι του δρόμου τον ακολουθούν καχύποπτα με το βλέμμα τους, ακόμα και τα ανοιχτά παντζούρια των σπιτιών φαντάζουν σαν μάτια που τον παρακολουθούν, καθώς το φεγγάρι ψηλά στον ουρανό στέκει αμείλικτος φρουρός της σκηνής. Στο εικονογραφημένο βιβλίο της Jutta Bücker τα μάτια αφηγούνται τόσο εύγλωττα εσωτερικές διεργασίες, ώστε να μπορεί κανείς να αντιληφτεί ακριβώς  πώς τα ζώα στήνουν καρτέρι σε αυτό που πρόκειται να συμβεί. Αν και εδώ έχουμε να κάνουμε μόλις με μια σκηνή στον δρόμο, μέσα στο ημίφως, ωστόσο, ακόμα και στα φώτα νέον της Παλαιάς Πόλης  η απειλή δεν υποχωρεί  από τα ίχνη του Ζορίλλα, ενός κουναβιού με σηκωμένο τον γιακά του παλτού του.
Το 2004 η Jutta Bücker κατόρθωσε να κάνει ένα μπεστ σέλερ με το χαριτωμένο δίδυμο γουρουνιών «Rosalie und Trüffel», το νέο της όμως εικονογραφημένο βιβλίο είναι από άλλη στόφα. Ήδη το όνομα του ήρωα του βιβλίου με τον ομώνυμο τίτλο «Ο Ζορίλλας», ενός αφρικανικού είδους κουναβιού, αποτελεί παραπομπή στον Ζορό και σε γορίλλες. Σαν σε αστυνομική ταινία η Jutta Bücker ξεδιπλώνει την ιστορία της με σκηνικό την πόλη του Αμβούργου. Τα φώτα της εμποροπανήγυρης λάμπουν τη νύχτα. Το άλογο του τσίρκου κάθεται με τη φούξια στολή του σε ένα σκαμπό του μπαρ, κουβεντιάζοντας με τον θαλάσσιο ίππο,  τον αστυνομικό που βρίσκεται εν ώρα υπηρεσίας.  Η Jutta Bücker ζει στο Αμβούργο, γνωρίζει την τοπογραφία της πόλης και την αξιοποιεί αποτελεσματικά. Επιπλέον, η ιστορία αποκτά πυκνότητα και πειστικότητα, επειδή το περιβάλλον είναι πολύ ατμοσφαιρικό. Το κουνάβι δεν φαντάζει ξένο και απειλητικό μόνο στα ζώα. Μια αίσθηση που υποδαυλίζεται εντέχνως, μιας που και εμείς βλέπουμε μόνο το άσπρο των ματιών του να αστράφτει μέσα από το μαύρο της μορφής του. Η Jutta Bücker όμως αλλάζει την οπτική γωνία. Αν και μας φαίνεται σκοτεινό το ξένο, ωστόσο βλέπουμε την επόμενη στιγμή τους κατοίκους της πόλης να συγκροτούνται σε όχλο. Και αυτοί εκπέμπουν κάτι απειλητικό.
Ο ξένος γίνεται η επιφάνεια πάνω στην οποία προβάλλουμε τις δικές μας φοβίες. Έτσι λοιπόν, οι αρουραίοι εικάζουν ότι θα μπορούσε να σχεδιάζει να τους βυθίσει στη λεκάνη του λιμανιού. Μυστηριώδεις θόρυβοι γίνονται αντιληπτοί από το εργαστήρι του κουναβιού. Βλέπουμε τα φοβισμένα ποντίκια και το αμήχανο γουρουνάκι· η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη, έτοιμη να εκραγεί. Φορτίζεται με εικόνες που δείχνουν δράσεις σε πρώτο πλάνο και που μετά ξανοίγονται σε μέρη μακρινά. Αυτό το βάθος προσδίδει στην ιστορία μια σημαντική διάσταση. Συγχρόνως η Jutta Bücker δουλεύει με υστερικά έντονα χρώματα, το επιθετικό κίτρινο, ένα ανησυχητικό φούξια, ένα φορτικό πράσινο· η ατμόσφαιρα είναι εμφανώς τοξική πριν μεμιάς ανατραπεί.
Το κουνάβι φυσικά και δεν είναι τέρας, στο εργαστήρι του κατασκεύασε το δικό του καράβι μέσα σε ένα μεγάλο μπουκάλι το οποίο τη νύχτα άφησε απαρατήρητα να γλιστρήσει στο νερό, για να πάρει τον δρόμο προς την πατρίδα του την Αφρική. Και αυτό το καράβι στο μπουκάλι θα μπορούσαμε  να το ‘χαμε αντιληφτεί ήδη από το εξώφυλλο του βιβλίου. Τώρα πια μεμιάς ο Ζορίλλας φαντάζει μικρός και διόλου απειλητικός.  «Αν όμως είχαν ρωτήσει τον Ζορίλλα…» λέγεται  στην αρχή του δεύτερου μέρους του βιβλίου, που μας εξιστορεί την «πραγματική ιστορία» του κουναβιού και της νοσταλγίας του. Τα ζώα εδώ έχασαν ένα έξυπνο μυαλό με επινοητικό πνεύμα. Με λεπτότητα στην αναπαράσταση χαρακτήρων, κινήσεων και σκηνικού η Jutta Bücker μας κάνει να αντικρίσουμε κατάματα το μοιραίο αποτέλεσμα της ξενοφοβίας.

Μετάφραση: Κατερίνα Φωτιάδου