Αυτή την άνοιξη απονεμήθηκαν συγχρόνως τρία σημαντικά λογοτεχνικά βραβεία στη συγγραφέα Κάρεν Ντούβε, γεννημένη το 1961. Για την πεζογραφία της, η οποία θεματικά και στιλιστικά παρουσιάζει ασυνήθιστη πολυχρωμία, έχει, βέβαια, βραβευτεί επανειλημμένα στο παρελθόν. Με το πιο πρόσφατο όμως μυθιστόρημά της «Το σύντομο καλοκαίρι της δεσποινίδος Νέτε», η Ντούβε, η οποία από το 1996 εργάζεται ως ανεξάρτητη συγγραφέας, σημείωσε εξαιρετική επιτυχία, και το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ. Το γεγονός αυτό εκπλήσσει ακόμα πιο πολύ, γιατί η ηρωίδα της είναι μια ποιήτρια της εποχής του γερμανικού ρομαντισμού, η οποία – ναι μεν είναι σημαντικότατη από λογοτεχνικής σκοπιάς - όμως η πλειονότητα του αναγνωστικού κοινού ίσως μετά βίας τη θυμάται από τα σχολικά βιβλία: Η Αννέτε φον Ντρόστε-Χύλσχοφ, κόρη καθολικής αριστοκρατικής οικογένειας γαιοκτημόνων γεννήθηκε το 1797 στο Μύνστερλαντ, και πέθανε ανύπαντρη το 1848 στο Μέερσμπουργκ. Στο αφήγημα της η Ντούβε τη ζωντανεύει με τέτοιον τρόπο, που μοιάζει με σύγχρονή μας. Και η εποχή της, η οποία χαρακτηρίζεται από ριζικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, η εποχή του Μπίντερμαϊερ, εμφανίζει άγνωστες μέχρι τώρα, σκοτεινές και κωμικοτραγικές πτυχές.

Σε ένα δυνατό, αλλά εξαιρετικά διασκεδαστικό κράμα 600 σχεδόν σελίδων επικού μυθιστορήματος, καλλιτεχνικής βιογραφίας, οικογενειακής σάγκας και ηθογραφίας, η Κάρεν Ντούβε φωτίζει όχι μόνον ένα, αλλά τρία καλοκαίρια από τη βιογραφία της Ντρόστε, ή «δεσποινίδος Νέτε», όπως την αποκαλούσαν σε φιλικούς κύκλους. Ο τίτλος χαρακτηρίζει με μεταφορική έννοια το σύντομο καλοκαίρι του γυναικείου βίου της, που τελείωσε ήδη μόλις έγινε είκοσι ετών. Δηλαδή στο προσκήνιο δεν είναι η διαμόρφωση της ιδιοφυούς βεστφαλής δεσποινίδος βαρόνης σε ποιήτρια και συνθέτρια (ήταν και αυτό), αλλά εκείνο, το οποίο η ίδια χαρακτήριζε ως «καταστροφή της νιότης» της: Μια αισχρή συνωμοσία, με την οποία μια ζηλόφθονη-μισογυνική κοινωνία επιχείρησε να βάλει στη θέση της αυτή την ανυπότακτη, αντισυμβατική νεαρή γυναίκα, γεγονός που επηρέασε βαθιά τη μετέπειτα ζωή της.
Μακροχρόνιες έρευνες, τολμηρή ενσυναίσθηση και διόλου αμελητέα φεμινιστική αλληλεγγύη, είναι τα βασικά στοιχεία  της Ντούβε για την ανασύνθεση της ιστορίας, την οποία τοποθετεί μέσα σε ένα καλοσχεδιασμένο, συχνά μοχθηρά διασκεδαστικό πανόραμα χαρακτήρων. Στο επίκεντρο είναι η δεσποινίς Νέτε, μονίμως αδιάθετη και εξωτερικά όχι ιδιαίτερα ελκυστική, αντ’ αυτών όμως ιδιαζόντως έξυπνη, καλλιεργημένη, με φλογερό ταμπεραμέντο και ετοιμόλογη, γι’ αυτό κάποιοι τη θεωρούσαν «μπελά». Περιστοιχισμένη από  πολυπληθείς συγγενείς, φίλους και γνωστούς από τους αριστοκρατικούς οίκους της Βεστφαλίας, ακόμα από διανοούμενους και οι συγγραφείς της εποχής της, από τους αδερφούς Γκριμ μέχρι τον Σοπενάουερ, από τον Χέγκελ μέχρι τον νεαρό Χάινε. Και τέλος από τους σπουδαστές του Γκέτινγκεν με τον ιδιοφυή ή εθνοπατριωτικό οίστρο τους, στους κύκλους των οποίων συζητούσε ζωηρά «η δεσποινίς Νέτε», όταν συνάντησε εκείνους τους δυο κυρίους, οι οποίοι παρακινούμενοι από τον ραδιούργο θείο, εκμεταλλεύτηκαν  τα τρυφερά συναισθήματά της  για να την εκθέσουν στη συνέχεια. Γεγονός, το οποίο ισοδυναμούσε την εποχή εκείνη με καταδίκη σε μοναχική ύπαρξη. Όμως, αντί να αποδεχθεί τον ρόλο του θύματος, η Αννέτε φον Ντρόστε-Χύλσχοφ δημιούργησε ένα έργο, το οποίο της εξασφάλισε μια θέση στην ιστορία της λογοτεχνίας.

Για όλα αυτά η Κάρεν Ντούβε επέλεξε μια γλώσσα στρωτή, ούτε παλιομοδίτικη ούτε αφύσικα μοντερνίζουσα, ταιριαστή και στους διαλόγους, ισορροπώντας μεταξύ ενσυναίσθησης και ειρωνείας. Το γεγονός ότι, η συγγραφέας δεν τοποθετεί στο προσκήνιο το ποιητικό έργο της Ντρόστε, αλλά το περιβάλλον, όπου έζησε, και το πεπρωμένο της, καθιστά το βιβλίο αυτό ακόμα πιο πρόσφορο για μετάφραση, επειδή απουσιάζουν πιθανά γλωσσικά ζητήματα σχετιζόμενα  με τη χρονική απόσταση δυο αιώνων.

Μετάφραση: Ανδρομάχη Μαλακάτα